Venom, Joker, and the year of supervillain cinema

Venom, Joker, ve süper kötü karakter sinemasının yılı Mark Millar'ın sınırlı serisi Wanted, 2008'de korkunç bir filme hafifçe uyarlanan, tüm süper kahramanların öldüğü ve süper kötülerin kazandığı distopik bir dünyayı hayal etti. Bu, çok kısa bir süre önce tüm rakiplerin üzerinde yükseldiği çizgi roman sinemasını (yedi yıl önce popüler zirvesine ulaştı, Avengers: Endgame ve Joker'ın olduğu 2019 yılı) süregelen ticari bir düşüş durumuna girdiği bir döneme girdi. Pelerinler ve kavuklar gişede artık kesin değil; giderek, artık süper kahraman yaşının ardında olduğumuzu hissettiriyor. Yürekli kostümlülerin olmaması durumunda, 2024 ekranları üzerinde hakimiyet mücadelesi veren süper kötüler ve anti-kahramanlar var. Bu hafta sonu, örneğin, bir zamanların Spider-Man'in baş düşmanı Venom'un sinema geri dönüşünü işaret ediyor, tekrar Marvel'in dost canlısı mahalle ağ sıçrayıcısıyla hiçbir ilişkisi olmadan. Her yerde vizyona giren Venom: The Last Dance, şanssız gazeteci Eddie Brock'un ve iri yapılı bedeninde evini bulan konuşkan, uzun dilli dış uzaylısının Tom Hardy'nin yorumunu içeren üç filmlik bir seriye tamamlıyor. Başka bir kötü düzeltmesine mi ihtiyacınız var? The Last Dance, Joker: Folie à Deux'un müthiş performans göstermeyen müzikal devamı, Batman'in kötü adamlar galerisinden en meşhur delinin hikayesine yönelik orijin hikayesi Todd Phillips'in devam hikayesiyle. Ve gelecek olan bir diğer Sony gözdesine, Noel'de gelecek Kraven the Hunter'a, Spider-Man'in olmadığı Venom serisi ve bu ilkbahardaki şaşırtıcı yan karakter başarısızlığı Madame Web’e ait olan aynı tuhaf, sahipsiz franchise'a aittir. Cidden, bu karakterlerden herhangi birinin kendi filmini alacağınızı 1988'e geri dönüp bir okuyucuya söyleseydiniz, inanılmaz olurdu. Kraven the Hunter'ın tek başına varlığı, Hollywood'un herhangi bir Marvel veya DC ile ilgili şeyin büyük bir hit olabileceği yalanına ne kadar derinden girdiğinin kanıtıdır. Süper kötülerin başrol oynadığı filmler, elindeki kaynak malzemelerine bakarken, bir zamanlar yedek oyuncuları A listesine yükseltmeyi deneyen bir para kazanma türü için doğal bir sonraki adım gibi hissettiriyor. Geçmiş on yılın, ikinci sınıf karakterleri A listeler haline getirmek için yapılan denemeleri olmadan muhtemelen Venom üçlemesi olmazdı. Gardiyanlar'ın veya intihar Timi'nin başarısı olmadan olamazdı. Süper kahraman sineması biraz 90'lara işleyerek işe yarıyor, o zaman sadece Batman devam filmleri ve The Crow ve Tank Girl ve Judge Dredd gibi kült çizgi roman uyarlamalarıydı. Bu aynı zamanda büyük iki yayıncının kendi evrenlerinin ağır toplarına olan yıldızlık aracıların diziliş zamanıydı. Yine, Venom ve Deadpool ikisi de popüler olmadan önce kötü karakterlerdi, birazcık quipping rakibi olan köpüren bir düşmana dönüşmeden ve sırasıyla kendi sınırlı ve süregelen serilerine başlık olmadan önce. Gerçek şu ki, bu her zaman biraz hayal kırıklığıydı. Salyalarını akan öfke canavarı Venom, oldukça korkutucu bir Spider-Man rakibi oluşturdu. Onu "edgy" bir infazcı, bir sözde "ölümcül infazcı" olarak yumuşatmak, iyi bir karşı tarafın boşa harcanmasıydı. Bu yılın şaşırtıcı derecede kötü karakter filmleri de benzer bir sorunla karşı karşıya. Karanlık kenarlarının ve karanlığının tüm çekiciliği olan karakterleri yumuşatıp aydınlatıyorlar. Venom filmleri keyiflerden yoksun değil, çoğu Hardy'nin, Eddie ve uzaylı misafiri arasındaki simbiyotik ilişkiden fırlatmak için gösterdiği yiğit çabanın nezaketi. Ancak Venom, bir kötü karakter olarak her zaman daha cool olmuştur, intikam peşindeki bir anti-Spider-Adam ve filmler asla onu bu kadar popüler bir karakter yapan korkunçluğa yaklaşmaz. #Venom #Joker #MarvelSineması #SuperKötüKarakterler #AntiKahramanlar